Een "vonkend" einde

Nou dit word dus mijn laatste blog voor mijn vakantie van Orlando, Florida.
Man man man, wat heb ik een top vakantie gehad. Ghis en ik hebben alles eruit gehaald wat erin zat en zo hoort het ook.

's Ochtends ging de wekker van Ghis af, 9:00. Ik had de mijne om 9:30 gezet dus ik draaide mij nog ff om, zeer logisch want dit bed lag zo heerlijk die ga ik echt missen.

Uiteindelijk was het toch tijd om op te staan en begon onze inpak ronde. De avond ervoor had ik al aardig wat spullen in gepakt maar je blijft soms dingen tegen komen. Ghis was ook bezig en voor haar vond ik het nog spannender want zij had aardig wat spullen gekocht. Met behulp van Ghis kreeg ik mijn koffer dicht. Ik liep naar de badkamer en SHIT! M'n toilettas lag er nog. Weer die koffer open pff...

Voordat ik voor de 2e keer mijn koffer sloot, checkte ik eerst of ik echt echt alles had. Dit keer sloot ik hem zelf en maakte hem helemaal af met mijn cavia-koffer-romper. Ja ik moet wel in style reizen he.

Ghis kreeg ook haar koffer dicht en we waren klaar om de kamer voor de laatste keer te verlaten. We liepen richting de lobby met een doos "pigs in blanket". Dat zou ons ontbijt worden, ons laatste ontbijt in het hotel. We namen plaats in een zithoek met tafel en speelden ook een potje kaart.

Op een gegeven moment kregen we het idee om onze telefoons op te laden. Naast ons zat een stopcontact dus ik pakte mijn stekkerbakje (met meerdere inputs) en stak die in het stopcontact. Ik haalde de schakelaar over en BAM! Een kleine ontploffing met vonken.. Stop door gelagen in de stekkerbak.. Zelfs Ghis zag de vonken en schrok ook. Gelijk dat ding de prullenbak in geflikkerd. Heb ik weer.. Gelukkig maar dat het bij vonken bleef en dat de rest niet in de fik vloog.

Nadat de schrik bij ons eruit was gingen we bij de Starbucks zitten. Daar hadden ze USB laders. De transfer zou ons pas rond 3en halen dus we hadden nog ruim de tijd. Rond 2en gingen we het restaurant in om een kleine maaltijd te nuttigen. Tegen 3en liepen we naar de lobby om onze koffers terug te halen (we hadden ze in bewaring gezet van het hotel).

Het werd 15:15 en er was nog steeds geen bus gekomen om ons op te halen. Ik begon hem wel een beetje te knijpen en zei al tegen Ghis, dat als de bus er niet om 15:30 er zou zijn, ik navraag zou doen. Gelukkig kwam de bus 5 min later en gingen we snel op weg naar de luchthaven. In de bus bleken we dezelfde jongen te hebben die op de heenweg bij ons in de bus zat. We maakten een leuk praatje over onze vakantie, erg gezellig.

Eenmaal aangekomen op de luchthaven konden we zo doorsteken naar het inchecken zo rustig was het. Na het inchecken moesten we even wachten op de assistente voor Ghis dus maakten we maar weer een praatje met een mevrouw die ook aan het wachten was. De jongen van de assistentieservice kwam niet veel later en we gingen door de controle.

Het was echt een kippe-eind naar de wachtruimte. Hier kan je dus niet wachten bij de gate zelf. Gelukkig hadden we WIFI dus konden we de tijd doden. Helaas kregen we te horen dat we vertraging hadden. Fijn ook dat nog erbij.. De vertraging bleef maar oplopen en oplopen. We vermaakten ons door een praatje te maken met de mede NL'ers. Wel fijn om na een week weer NL te kunnen spreken.

Ghis stootte mij aan. Ik keek en ja hoor, onze kalender-brandweerman-Kenneth van de assistentie service kwam voorbij lopen. Dat was toch weer erg fijn om te zien haha! Eindelijk gaven ze groen licht om te boarden en 2 uur na de oorspronkelijke boardingtime (18:50) zaten we in het vliegtuig.

Het boarden ging gelukkig snel en de crew maakte zich gereed voor vertrek. Ghis en ik zaten in het midden van het vliegtuig dus we konden niet uit het raam kijken, voor de laatste keer achterom kijken. Het vliegtuig maakte vaart, Ghis en ik hielden elkaars handen vast. De wielen kwamen los van de grond en dat was het dan.. Nu verlieten we Orlando echt..The United States of America.. See you later..

Deze reis was maar van korte duur want we moesten nog een stop maken in Miami. In Orlando hadden we al te horen gekregen dat we in het vliegtuig mochten blijven zitten. Raar want als een vliegtuig bij getanked wordt mag er nooit een passagier aan boord blijven. Mijn vraag werd al beantwoordt door dat de gezagsvoerder zei dat we moesten blijven zitten met de stoelriemen open omdat het vliegtuig bijgetankt werd. Safety first people.

Nadat ook alle Miamiers (nouja 98% waren NL'ers) waren ingestapt, ging het vliegtuig eindelijk op weg naar Schiphol. Al snel na take off kregen we onze warme maaltijd. Mooi want we hadden echt honger kregen van al dat wachten in Orlando. Na het eten namen Ghis en ik een klein slaappilletje. Nou blijkbaar werken die dingen zeer goed want ik heb het grootste gedeelte van de vlucht geslapen, dus ik heb niet veel te vertellen daarover.

Toen ik wakker werd hadden we nog maar anderhalf uur te gaan. Ik werd op tijd wakker want ze wilde ontbijt gaan serveren. Een simpel ontbijtje maar o zo lekker. We vlogen boven Engeland en de daling werd ingezet. Nog even en we stonden weer op NL bodem. De wielen raakten de grond en poef.. onze vakantie was over..

Mijn oud collega's stonden ons op te wachten en alles verliep lekker. Bij een overdrachtspunt besloot ik Ghis zelf verder te helpen met een rolstoel. Ik heb 2 bijna 3 jaar lang niet anders gedaan, dus piece of cake voor mij. We liepen snel door de paspoortcontrole heen naar onze bagageband, nummer 20.

Ik zag mijn koffer meteen, die grote caviaromper valt meteen op. Een paar minuten later kwam Ghis haar koffer ook. Gelijk liepen we door naar de exit. Bij de uitgang stonden mijn ouders op mij te wachten. Zo ook mijn prachtige neefje Xem die met een bos rozen aan kwam lopen. Heerlijk ventje.

Nou.. Dit was dus mijn laatste blog over mijn vakantie naar Orlando.. Zoals ik al eerder schreef, we hebben er lang voor moeten sparen, lang naar uitgekeken maar het was het allemaal waard. We hebben prachtig weer gehad en heerlijke temperaturen. Een prachtige reis waar ik nog jaren op terug kan kijken en waar ik enorm van genoten heb.

Bedankt voor het lezen van mijn blog! Als ik weer een prachtige reis ga maken dan horen jullie dat. Tot ziens!