Grote chaos, maar toch heelhuids aangekomen

Vertrektijd: 10:00
Vlucht: OR317

Nou de titel zegt het al.. maar laat ik het even uitleggen..

Gister druk bezig geweest met alles in te pakken en voornamelijk door het huis doelloos rond gelopen omdat ik steeds het gevoel had dat ik iets vergeten was. Gelukkig stelde Ghislaine (hierna te noemen Ghis) mij gerust door te zeggen dat mijn telefoon, paspoort en portemonnee het belangrijkste zijn en dat mocht ik iets vergeten ik het daar wel kan kopen. True true. Dus uiteindelijk mijn koffer gesloten en op tijd mijn bed in gegaan, want ook dat had Ghis mij aangeraden.

Afijn, mijn wekker ging af om 4:15. Prima tijd om op te staan zou je zeggen.. jep dat zei ik ook.. Alleen helaas viel ik weer als een blok in slaap werd ik pas 5:30(!) wakker. Precies de tijd dat mijn moeder mij ging ophalen. Dikke dikke chaos natuurlijk! Als een idioot mijn bed uitgerend. Snel de laatste spulletjes in me koffer gesmeten. Intussen belde mijn moeder om te laten weten dat ze onderweg was. Nog meer chaos! Op mijn mobiel zag ik dat Ghis allang was vertrokken met haar vriend en moeder. Snel heb ik nog een broodje gepakt en een banaan. Mijn katten en caafs nog ontbijt gegeven en toen rustig aan naar beneden gegaan, ik heb immers buren en dat hele gebouw is al zo gehorig. Niet lang daarna kwam mijn moeder met mijn schat van een neefje Xem. Helaas was het maar een kort ritje want ik was ook nog eens mijn drinkyoghurt vergeten. Weer terug! Man man man.. kon deze dag niet slechter beginnen?

Uiteindelijk gingen we dan toch op weg, eindelijk... Maar je raad het al halverwege stonden we natuurlijk weer in de file, pff ook dat nog! Ghis belde mij nog op met de vraag hoe ver ik al was, ja ergens bij Leiden maar langzaam aan rijdend verkeer.. Nou die was ook niet al te happy, maar ach shit happens zeggen we maar.

Na wat wel een eeuwigheid duurde kwamen we dan eindelijk aan in P1 van Schiphol. Mijn oude vertrouwde werkomgeving, want jongens wat heb ik het gemist...

We vonden Ghis en co bij de BK en gingen meteen op weg naar de incheckbalies. Gelukkig kwamen we daar snel doorheen (mede dankzij Ghis haar rolstoel-assistentie). We besloten bij de balie zelf verder te gaan met een rolstoel. Bij de Passenger Only doorgang namen we afscheid. Van Xem kreeg ik een grote knuffel maar ook van mijn moeder met een dikke zoen erbij.

Toen was het echt tijd om samen verder te gaan. Gelukkig verliepen de controles erna snel en voor we het wisten waren we Airside. Doordat we de vrijheid hadden om rond te lopen, leek het mij wel leuk om oud collega's op te zoeken. Ik kwam er een paar tegen en gelukkig herkende ze mij nog.

Al snel liepen we toch richting onze gate G6. Daar aangekomen kreeg ik nog een Security Check. Ook dat verliep gelukkig rustig. Niet lang daarna gingen de deuren open en gingen we letterlijk als eerste aan boord.

De vlucht duurde lang, iets meer dan 9 uur. Toch hebben we beide ons niet verveeld. In de stoelen voor ons zat een entertainment systeem dat van alles bezat. Zo heb ik een klein deel van de vlucht The Big Bang Theory zitten kijken, spelletjes gespeeld en wat muziek geluisterd. Ghis had een klein kaartspel meegenomen. Daar zaten we dan om 11588 m hoogte te pesten, weer eens wat nieuws.

Na 8 en een half uur vliegen zette de piloten van TUI de daling in en was het dan eindelijk tijd om te landen in het land waar van alles mogelijk is, The United States of America. Tijdens het dalen kregen we beiden last van ons maag en maakten we ons een beetje zorgen om de landing. Maar die was daarin tegen hartstikke zacht en soepel, helemaal top dus.

Bij de uitgang werden we opgewacht door de assistentie service van Orlando Sanford. Een hele knappe jongen (gozert) begeleidde ons door alle drukte heen. We gingen snel door de paspoortcontrole heen en stonden daarna voor de 2 bagagebanden te wachten op onze koffers. We knoopten een leuk en luchtig gesprek aan met Kenneth (volgens mij was dat zijn naam) en hij vertelde ons dat dit zijn parttime baan was. Hij wilde graag brandweerman worden. Nou als daar een kalender van kwam, pfoe! Ja echt een leuke gozer om te zien. En voor diegene die zich nu afvragen of ik een foto heb, het antwoord is: nee helaas. Wel hebben we hem een leuke fooi gegeven, ook door zijn vriendelijkheid en zijn hulp uiteraard.

Bij de TUI desk moesten we lang wachten. We waren de eerste van de groep die zich hadden gemeld. Na een uur was iedereen er en zijn we per busje (we waren met z'n 7en) van de airport weg gereden.

Onderweg kregen we veel te zien van het dagelijks leven van de Orlanders (geen idee of dit een goed woord is, maar het klinkt wel leuk). We werden als laatste bij ons hotel afgezet, Cabana Bay Beach Resort. Kanonne wat is dat hotel groot! Zo groot zag het er niet uit toen ik het op internet zag. Na het inchecken en onze pasjes te hebben gehaald voor de Universal Studios (ons doel van de reis) liepen we naar onze kamer.

Wat ik vooral vreemd vond is, dat ik totaal niet moe was. Terwijl het in NL allang avond was (6 uur later). We liepen onze kamer in en ploften op onze bedden. Hier kennen ze geen 1 p bedden, man wat zijn deze bedden groot. Die ga ik zeker wel missen als ik weer thuis ben.

Niet lang daarna besloten we een Uber te bestellen om naar de Walmart te gaan. De Het Een winkel van de US. Een soort Kaufland zoals ze die in Duitsland hebben maar dan way bigger. De Uber bracht ons tot aan de deur en daar liepen we dan eindelijk de Walmart in. Man man man, wat is het daar groot. Helaas hebben we nog niet alles gezien want we kregen al snel honger. We haalden alleen het broodnodige en zijn daarna nog wat gaan eten bij de MC (die zat daar binnen, echt super handig).

Na het eten zijn we door een andere Uber terug naar huis gebracht. In NL was het allang na 2en terwijl het bij ons nog maar 8 uur was, zo raar. Hoe meer ik over het tijdverschil nadenk hoe vreemder ik het vind dat ik er geen last van heb. Tijdens het schrijven van dit verslag ben ik ook nog steeds klaar wakker. Uiteraard ga ik wel slapen hierna maar ik wilde ons avontuur toch alvast opgeschreven hebben.

Nou bij deze sluit ik af. Morgen gaan we het rustig aan doen, waarschijnlijk hangen bij het zwembad en verder zien we wel wat de dag ons gaat brengen.

Tot morgen!